ច្បាប់កំលាំងរបស់អំពែរ

សូមកុំច្រលំជាមួយ ច្បាប់អំពែរ

ច្បាប់កំលាំងរបស់អំពែរជាច្បាប់ដែលនិយាយពីកំលាំងអន្តរកម្មរវាងខ្សែចំលង២ដែលឆ្លងកាត់ដោយចរន្តអគ្គីសនី។ ប្រភពរបស់កំលាំងនោះកើតឡើងដោយ ខ្សែចំលងម្ខាងបង្កើតដែនម៉ាញ៉េទិច (យោងតាមច្បាប់ប្យូ-សាវ៉ា ហើយខ្សែចំលងម្ខាងទៀតរងកំលាំងឡូរិន។

ឧទាហរណ៍ងាយជាងគេដែលគេស្គាល់ គឺករណីខ្សែចំលងត្រង់២ តូចឆ្មារ ដាក់ស្របគ្នាក្នុងសុញ្ញកាស ឆ្លងកាត់ដោយចរន្តអគ្គីសនីថេរ។ កំលាំងដែលមានអំពើលើខ្សែមួយក្នុងមួយខ្នាតប្រវែងគឺ៖

F_{m} = \frac{μ_{0}}{2 π} \frac{I_{1} I_{2}}{r}

ដែល

$r$ ជាគំលាតរវាងខ្សែចំលាងទាំង២
$I_{1}$ និង $I_{2}$ ជាអាំងតង់ស៊ីតេចរន្តអគ្គីសនីឆ្លងកាត់ខ្សែចំលង
$μ_{0} = 4 π \times 1 0^{- 7} N / A^{2}$ ជាពែរមេអាប៊ីលីតេរបស់សុញ្ញកាស។

រូបមន្តទូទៅរបស់ច្បាប់កំលាំងរបស់អំពែរសរសេរ៖

{\vec{F}}_{12} = \frac{μ_{0}}{4 π} I_{1} I_{2} \oint_{C_{1}} \oint_{C_{2}} \frac{d {\vec{s}}_{2} \times (d {\vec{s}}_{1} \times {\vec{r}}_{12})}{r_{12}^{2}}

ដែល

${\vec{F}}_{12}$ ជាកំលាំងសរុបដែលសៀគ្វីទី1 មានអំពែរលើសៀគ្វីទី2 (ជាទូទៅគិតជា ញូតុន)
$I_{1}$ និង $I_{2}$ ជាអាំងតង់ស៊ីតេចរន្តឆ្លងកាត់សៀគ្វីទី1 និងទី2 រៀងគ្នា (ជាទូទៅគិតជា អំពែរ),
អាំងតេក្រាលខ្សែកោងឌុបជាផលបូកកំលាំងដែលផ្នែកនីមួយរបស់សៀគ្វីទី1 មានអំពើលើផ្នែកនីមួយៗរបស់សៀគ្វីទី2
$d {\vec{s}}_{1}$ និង $d {\vec{s}}_{2}$ ជាវ៉ិចទ័រផ្នែកល្អិតរបស់ខ្សែកោង C₁ និង C₂ រៀងគ្នា ដែលមានទិសដៅដូចគ្នានឹងចរន្ត(ជាទូទៅគិតជា ម៉ែត្រ)
${\vec{r}}_{12}$ ជាវ៉ិចទ័រឯកតារបស់បន្ទាត់ភ្ជាប់ផ្នែកតូចៗនៃខ្សែទាំង២ ពី $d s_{1}$ ទៅ $d s_{2}$ ហើយ $r_{12}$ ជាចំងាយរវាងផ្នែកតូចៗទាំងនោះ
× ជាផលគុណវ៉ិចទ័រ

ដើម្បីកំនត់កំលាំងដែលមានអំពើរវាងខ្សែចំលងទាំង២នៅក្នុងមជ្ឍដ្ឋានរូបធាតុ គេត្រូវជំនួស ពែរមេអាប៊ីលីតេសុញ្ញកាសដោយពែរមេអាប៊ីលីតេរបស់មជ្ឍដ្ឋាននោះ។

ច្បាប់កំលាំងរបស់អំពែរ

បញ្ជីណែនាំ

ស្វែងរក